Kobiety mają równe szanse.

Dziś przekonałam się, że tu w Norwegii można mieć rodzinę i pracę i wszystko łączyć ze sobą. Mama, kiedy już tylko jej pociecha się usamodzielni ma szansę na szybki powrót do życia zawodowego. Kiedy tydzień temu szukałam pracy, zaskoczyło mnie to, kogo szukają pracodawcy. Na polskich portalach z ofertami pracy aby aplikować na jakiekolwiek stanowisko trzeba być młodym, bardzo doświadczonym, bardziej wykształconym, bez zobowiązań i dodatkowo największym atutem dla bezrobotnego rekrutowanego Polaka jest orzeczenie o niepełnosprawności. Moje spostrzeżenia są też takie, że więcej pracodawców poszukuje mężczyzn, nawet na te „niemęskie” stanowiska. Kiedy skończyła mi się tydzień temu umowa w zakładzie przetwórczym i postanowiłam poszukać czegoś bardziej przyjemnego zajrzałam na skandynawskie portale dla poszukujących zatrudnienia. I tu całkowite zaskoczenie! Wymagania owszem są, ale nie rodem z kosmosu. Jeśli firma szuka doświadczonego pracownika, nie zaznacza, że ma on mieć mniej niż trzydzieści lat. Kiedy rekrutuje się tu na stanowisko bardziej reprezentatywne nie szuka się osób niepełnosprawnych z grupą inwalidzką. Kobiety poszukiwane są bez względu na wiek, wykształcenie i ilość posiadanych dzieci. Z tego co słyszałam wśród znajomych Norweżki nie muszą prosić się o awans. Jeśli tylko kobieta ma wszelkie predyspozycje i spełnia wymagania szefa otrzymuje awans zgodnie ze swoimi zasługami zawodowymi. Wybrałam emigrację i bardzo słusznie. Jeśli ktokolwiek z moich znajomych będzie zastanawiał się nad wyjazdem z Polski osobiście będę do tego namawiać. Emigracja tylko pozornie jest trudna! Teraz kiedy granice Unii są otwarte warto próbować robić karierę zawodową od nowa na europejskich warunkach.